وقتی چشم‌هام رو باز کردم، یه پرنسس شده بودم، اما مثل اینکه تو یه کتاب گیر افتادم! درسته، همیشه دلم میخواست به طرز جادویی وارد دنیای رمان‌هایی که میخونم بشم اما... اما ترجیح میدم کسی باشم که هیچکی کاری به کارش نداشته باشه! آخه بین تمام شخصیت های رمان(که بعضیاشون بطرز شگفت انگیزی الهه خوشبختی و جذابیت یونان باستان بودن) چرا، چرا باید پرنسسی بشم که سرنوشتش مردن به دست پدر خودش، یعنی امپراطوره؟! اگر بخوام زنده بمونم، نباید امپراطور رو قبل از تولد ۱۸ سالگیم ببینم... "از چه زمانی این کثافت تو قلعه من زندگی میکنه؟"